Kastamonu’nun İhsangazi ilçesine bağlı Embiya köyünde yaşayan 73 yaşındaki emekli polis Şaban Meşeoğlu, meslek hayatının ardından yöneldiği ahşap hat sanatıyla dikkat çekiyor. Uzun yıllar bomba imha uzmanı olarak görev yaptıktan sonra 1993 yılında emekli olan Meşeoğlu, emekliliğini sanata adadı ve yaptığı eserlerle evini adeta bir müzeye dönüştürdü.
Sanat yolculuğunun başlangıcını, Hz. Pir Şeyh Şaban-ı Veli Türbesi’nde gördüğü Arapça “Allah” yazılı bir levhadan aldığı ilhama bağlayan Meşeoğlu, hat sanatını ahşap oyma ile birleştirerek kendine özgü eserler ortaya koydu. Yıllar içerisinde çok sayıda kabartma, hat levhası ve figüratif çalışma üreten Meşeoğlu, evinin iki odasının duvarlarını tamamen ahşap oymalarla süsledi.
En Büyük Hayali: Kayı Sancağı’nı Cumhurbaşkanı’na Hediye Etmek
Yaşı ve sağlık sorunları nedeniyle artık sanatına eskisi gibi devam edemeyen Meşeoğlu’nun en büyük hayali, Kayı sancağını işlediği ahşap tabloyu Cumhurbaşkanı Recep Tayyip Erdoğan’a hediye edebilmek. Ayrıca Türkiye’nin savunma sanayiindeki başarılarından dolayı gurur duyduğunu ifade eden Meşeoğlu, BAYKAR Yönetim Kurulu Başkanı Selçuk Bayraktar’a çift başlı kartal figürlü bir ahşap tabloyu kargo ile gönderdiğini, ancak tablonun ulaşıp ulaşmadığını merak ettiğini dile getirdi.
“Evimi Müze Haline Getirdim”
Sanatla kurduğu bağı anlatan Meşeoğlu, yıllar boyunca edindiği birikimi eserlerine yansıttığını belirtti. Ahşap oyma sanatının büyük sabır ve emek gerektirdiğini vurgulayan Meşeoğlu, bu sanatın kendisi için bir terapi olduğunu ifade etti.
Ustasını Anlatan İmam Hatip
Embiya köyünde görev yapan imam hatip Yunus Bademli ise Meşeoğlu’ndan ahşap oyma sanatını öğrendiğini belirterek, onun birçok kişiye ilham verdiğini söyledi.
Şaban Meşeoğlu, sanat yolculuğunu şu sözlerle anlattı:
“Ahşap oyma, insanın ruhunu dinlendiriyor. Gece gündüz çalıştım, yıllarımı verdim. Bir eseri ortaya çıkarmak kolay değil. Evimi müze haline getirdim çünkü güzeli seviyorum. En büyük hayalim, Kayı sancağını işlediğim ahşap tabloyu Cumhurbaşkanımıza hediye edebilmek.”
Meşeoğlu’nun hikâyesi, emeklilik sonrası hayata sanatla tutunan bir ustanın, kültürel mirası ahşapla geleceğe taşıma çabasının anlamlı bir örneği olarak öne çıkıyor.
